കോളേജ് ക്ലസുകളിലെ ഭിക്തികള്‍ക്കുള്ളിലിരുന്ന് ബോറഡിയില്‍ വേദനകൊണ്ട് നിന്നപ്പൊഴാണ് ഒരു കവിതയുടെ പുതുനാമ്പ് കരളില്‍ വിരിയുന്നത്(ഒരു ഹിന്ദി ക്ലാസ്സ്)

പൊയ് മുഖങ്ങള്‍

ചോരവറ്റിയ കണ്ണുകള്‍ നവ ചേതനക്കായ് വെമ്പുമൊ?

കണ്ണു കണ്ടൊരു കാഴ്ചകള്‍ തീയിട്ടു നീറ്റിമറക്കുമൊ?

ദേവശക്തികളില്‍ പറന്നൊരു ആദരണ്യ ശലഭങ്ങളെ

വേരുവാടിയ തായ്മരത്തിനു പൊന്‍ തളിര്‍ക്കുലയെകുമൊ?

മുള്ളുപാകിയ ദുഖ: വീ‌‌ധികള്‍ നീച ദുഷ്ക്ര്ത ചെയ്തികള്‍

നിയതിമായുക മൂലമിന്നത് കല്‍മഷക്കനലായിടും

കണ്ണുനീരിനു കയ്പു കൂടിടുമിന്നു ജീവിത ചൂളയില്‍

ജ്വാല താഴ്ത്തുക ദാഹമാറ്റുക ജീവിതം അതി മോഹനം.